سلام دوستان خوب گردشگری ما
باور و اعتقاد از نظر من معنای نزیک بهم داره ولی اندکی تفاوت یادمه قبلا کتاب شناخت روحیات ملل را مطالعه کرده بودم ناخودآگاه یه سری از مطالب اون کتاب از ذهنم عبور کرد و به این نتیجه رساندم که همه جا باور هست همه جا اعتقاد هست همه جا خرافه هست یه جای اون کتاب نوشته بود این خرافه ای است مشترک بین مردم جهان به خصوص مسیحیان که رد شدن از زیر نردبان بدشانسی در پی دارد یا اینکه حیوانات پایه اصلی باور خرافی در هندوستان به حساب می آید.پس اینها همه به من و شما میگه که باور و خرافه در همه جا هست و کاری هم به غلط بودن یا درست بودن اون باور یا اعتقاد نداریم.
حالا این چند جمله بالا برمیگردد به یه برنامه ای که در یک شبکه ضد انقلابی که همه ما باهاش آشنا هستیم دیده بودم برمیگرده و تا اخر اون برنامه نشستم و دیدم که در مورد اعتقاد مردم به یک مکان زیارتی در ایران بود که طوری این برنامه را نشان دادن که به راحتی می توانست ذهنها راشستشو بدهد و همون تبلیغ بدی که ما یکی از ضعف های گردشگری کشورمون را ناشی از اون تبلیغ ها می دانیم.
یادمه چند وقت پیش در یکی از وبلاگهای دوستان که سفرنامه خود را در سفر به چین نوشته بود و همراه با تصاویر بسیار زیبا افتاد و برایم خیلی جالب بود در نزدیکی دیوار چین یه درختی هست که مردم ارزوهاشونو روی یه پارچه مینویسن و آویزان اون درخت می کنند.یا در کنار دیوار چین یه لوله هایی هست که مردم قفل هایی رو به ان آویزان می کنند تا عشقشون جاودانه شود جالبه که دخیل بستن ما به یه درختی افکار جهان به این سمت میبره که ایرانیان ادمهای خرافی و همچنین سطح فکری پایین جلوه داده شود در صورتی که در نزدیکی یکی از عجایب هفتگانه مطرح کردن ارزو با درخت خرافه به حساب نمی آید و کسانی که ارزوهای خود را آویزان میکنند سطح فکری پایینی هم ندارند!!!
جالب اینجاست این عمل در چین بسیار مورد تایید هست و وسیله بسیار خوبی برای کسب درآمد چرا که فرض کنیم این همه ادم از این جاذبه که شهرت جهانی دارد دیدن می کنند و فکر کنید هر کدوم از آنها بخواهد یه تکه از اون پارچه یا قفل بخرد چقدر درآمد خوبی به جیب چشم بادامی ها می رود. ؟!!!!
نمی خواهم در نوشته بالا ذهنتان را به این سمت ببرم که خرافه خوب است یا بد یا دخیل بستن ما عملی خرافی کاری به درستی یا نادرستی این اعمال هم کاری ندارم همانطور که در بالا هم اشاره کردم هدفم از حرفای بالا این بود که مردم جهان از خرافه های خود استفاده می کنند و کسب درآمد می کنند ولی دخیل بستن ما از شبکه های اجتماعی پخش می شود و مردم ما را مردمی با سطح فکری پایین در اذهان جلوه می دهند.و دین ما را بازیچه خود قرار می دهند از نظر من یکی از راههای مقابله با این شبکه های اجتماعی بها دادن به گردشگری خارجی است چرا که وقتی مردم جهان از نزدیک فرهنگ و آداب رسوم ما نظاره گر باشند کم کم اون برنامه تاثیر کمتری خواهند داشت.
نمی دانم تا چه حد با حرفای من موافقید و کجای حرفمو قبول دارید و کجاشو قبول ندارید ولی امیدوارم روزی فرا برسد آن طور هستیم در ذهنها شکل بگیریم نه آنطور که شبکه ها می خواهند تصویر ایرانی را در ذهنها شکل دهند.
نویسنده:مرضیه فلاح زاده
ته نوشته: این نوشته فقط یه دل نوشته ای از من نوعی هست و درستی یا نادرستی آن به قضاوت و نظر خوانندگان و ما هیچ اجباری برای قبولاندن نوشته هامون به خوانندگانمون نداریم.
دیدگاهتان را بنویسید