By زهرا مرادی (مدیر سایت) 
اين پل بر روي رودخانه نسبتاً پر آب تميجان ، در آبادي تميجان و بين رودسر و املش واقع گرديده و ظاهراً بناي اوليه آن از آثار دوره صفويه است که در دوره قاجاريه تعمير و بازسازي شده است. اين پل در مسير راهي قرار گرفته که در دوره صفويه در سراسر مازندران و گيلان کشيده شده و به راه شاه عباسي شهرت يافت. پل تميجان 5/62 متر طول و 5 متر عرض (با احتساب جان پناه ها که هر کدام 50 سانت پهنا و ارتفاع دارد) دارد و مشتمل بر دو دهانه اصلي هر کدام به عرض 30/11 و ارتفاع حدود 20/6 متر و چند دهانه فرعي در طرفين دهانه‌هاي اصلي – همگي به طاق جناغي – است. با توجه به نقشه و نماي اين پل ، نوعي بي نظمي در ساختار آن ديده مي شود که در نمونه مشابه و الگوي آن – يعني پل سيم رود لاهيجان ديده نمي شود. بر روي پايه مياني پل و حدفاصل دو دهانه اصلي ، دو آبگذر در دو طبقه ساخته شده که آبگذر پاييني ، 30/1 و بالايي 60/1 متر عرض دارد. در طرفين آبگذر پاييني دو ستون نما کار شده است. دهانه فرعي و جنوبي پل 65/3 متر و دهانه فرعي شمالي 75/3 متر عرض دارد. در ميانه پايه انتهايي و شمالي پل ا تاق گنبدداري جاسازي شده که به طرفين پل راه دارد. سطح گذر پل که در طرفين با جان پناه هايي محصور شده ، از تيزه دهانه هاي اصلي به سمت طرفين شيب دار است و ارتفاع آن تا سطح اب به 40/6 متر مي رسد. اين پل به شماره 1125 به ثبت تاريخي رسيده است.
بدنه و پاهای پل آجری است، ولی کف پل سنگ فرش است و دارای چهار دهانه بزرگ می‌باشد. دهانه‌های کوچک تری نیز در طرفین این دهانه‌ها وجود دارد. طول پل ۶۰ متر و عرض آن ۵ متر است. در بدنه پل چند اتاق که طاق آنها به شیوهٔ ماهرانه‌ای ساخته شده وجود دارد. این طاق‌ها احتمالاً محل اطراق رهگذران و کاروانیان در ایام بارندگی بوده‌است.
پل خشتی تمیجان در زمان حکومت بهزادبیگ در گیلان و به همت او در سال هزار و 20 قمری ساخته شده است.
منبع: www.irandeserts.com