ساخت افزار جنگ ، شکار و… با استفاده از فولاد نرم و كربن كه به وسیله چکش فرم گرفته شده باشند. مثل سپر، شمشیر، چاقو، قندشکن و … با دسته هايی از چوب، استخوان، شاخ حیوانات، عاج، ملیله و همچنین تزئین آنها، از جمله صنایع دستی این استان می باشد.
از آنجائيکه ايرانيان در بين جهانيان از جنگاوران بی‌باک و جهانگشايان چيره‌دست شناخته شده‌اند ناگزير بايد از ابزارهای جنگی خوبی برخوردار بوده باشند، چرا که در زبان پارسی نام ابزارهای جنگی بجای مانده که برخی از آنها را در پارس باستان يعنی در نوشته‌های روزگار هخامنشيان و بيشتر آنها را در نامه دينی ايرانيان،اوستا، می‌يابيم و جالب اينکه نام بيشتر ابزار مزبور در زمان حاضر نيز بين نوشته‌ها، مشاهده می‌شود، کمان ابرو، کمند گيسو، تير‌مژه دلدار، از جمله تشبيهات زيبا و دلنشين ادبيات فارسی می‌باشد .
استفاده از جنگ‌افزار با تاريخ انسان همراه بوده است. در ايران سابقه صنعت چاقوسازی را در زمانهايی بايد جستجو کرد که داشتن سلاحی سرد از ضروريات زندگی هر فرد به شمار می‌رفت.
هنز چاقوسازی در زنجان بطور قطع ماحصل عواملی چون موقعيت جغرافيايی و نقش زنجان در جنگهای مختلف تاريخی (قبل از اسلام و بعد از اسلام ) ، موقعيت سوق‌الجيشی استان نسبت به استانهای همجوار، قرار گرفتن بر سر تمدنهای شرقی، غربی و نزديکی به فلات مرکزی، وجود و فراهم بودن مواد اوليه و معادن غنی آهن و مس و . .. می‌باشد . با توجه به سليقه، ذوق و نيز هنر نمائی استادکاران و به منظور بازاريابی و جلب رضايت متقاضيان، ساخته‌های متنوع از چاقوها در ابعاد متفاوت تهيه و به بازار عرضه گرديده که بعضاً جنبه‌ی نمايشی و موزه‌ای نيز دارند. انواع چاقوهای زنجان عبارتند از: چاقوهای مخزنی، قلم‌تراش يک تيغه ، دوتیغه، یک لبه و دو لبه، چاقوهای ضامن‌دار، چاقوهای شکاری، چاقوهای صحرایی، چاقوهای آشپزخانه و … که هر یک به شکل‌های گوناگون تولید می‌شوند.
دیدگاهتان را بنویسید