ایران مزیت های مختلفی برای رشد صنعت گردشگری ورزشی دارد از خیل ورزشکاران و ورزش دوستان گرفته تا ظرفیت های گوناگون صنعت گردشگری، همه حاکی از توانمندی های کشور ما در این زمینه است.
ورزش هایی همچون چوگان، کشتی و ورزش های زور خانه ای و باستانی از جمله نام آشناترین ورزش های بومی و سنتی کشور به شمار می روند. این ورزش ها به لحاظ جنبه های تاریخی، فرهنگی و هنری اهمیت ویژه ای در جذب گردشگران و جهانگردان داخلی و خارجی دارند.
چنانچه همین رشته ها را در کنار خیل عظیم کوهنوردان، دوچرخه سواران، بیابان گردان، قایق رانان و علاقه مندان به ورزش مفرح اسکی و همچنین مسابقات رالی به ویژه رالی در کویر قرار دهیم آنگاه به توسعه گردشگری امیدوارتر خواهیم شد.
ایران از نظر آب و هوایی نسبت به تمامی کشورهای منطقه و بعضی دیگر از نقاط جهان مزیت کلی دارد. زمانی که در کشورهای عربی، گرمای طاقت فرسایی حاکم است و یا در اروپا برف سنگینی باریده، مناطقی در ایران وجود دارد که از لحاظ آب و هوایی بسیار مساعد و دلپذیر و آماده پذیرایی از تیم های ورزشی جهت برپایی اردوهای ورزشی است.
گردشگری یکی از صنایع بزرگ در جهان است و گردشگری ورزشی صنعتی است که از ترکیب دو صنعت «گردشگری» و صنعت «ورزش» پدید آمده است و افراد بسیاری در سرتاسر جهان در آن اشتغال دارند.
در کشورهای صنعتی گردشگری به عنوان یک مجموعه کل بین ۴تا ۶ در صد تولید ناخالص داخلی را تولید می کند. گردشگری ورزشی نیز بین ۱ تا ۲ در صد از تولید ناخالص داخلی را شامل می شود و نرخ رشد صنعت گردشگری ورزشی حدود ۱۰ در صد در سال برآورد می شود.
گردشگری ورزشی در چارچوب ژئو پلتیک گردشگری می تواند ده ها میلیون تماشاگر (گردشگر) را به سمت رقابت های المپیک و جام جهانی جذب کند. به عنوان مثال استرالیا برای المپیک ۲۰۰۰ سیدنی، ۱.۷ بیلیون دلار هزینه کرد و پیش بینی می شود در طول ۱۰ سال ۵/۴ بیلیون دلار درآمد از این راه کسب کند.
فواید کوتاه مدت و مستقیم حضور گردشگران ورزشی در کشور میزبان ثروت و ایجاد فرصت های شغلی و فواید بلند مدت و غیرمستقیم آن، رشد و توسعه زیرساخت های صنعتی و اقتصادی کشورها است که این امر از طریق حضور متمادی و مستمر گردشگران در مناطق مختلف حاصل می شود.
اسماعیل کاویانی کارشناس گردشگری روز یکشنبه به خبرنگار فرهنگی ایرنا گفت: گردشگری ورزشی سفری رسمی و غیر رسمی است که با اهداف غیر تجاری صورت می گیرد.
وی افزود: گردشگری ورزشی با اهداف تفریحی صورت می گیرد و فرد برای شرکت در مسابقه ورزشی و تماشای آن به منطقه دیگر سفر می کند.
کاویانی گفت: در این نوع گردشگری اعضای تیم خارجی و یا طرفداران آن تیم برای شرکت در مسابقه و تماشای آن به کشور دیگر سفر می کنند.
این کارشناس افزود: مدت گردشگری ورزشی دستکم ۲۴ ساعت (کوتاه مدت) و حداکثر شش ماه (بلندمدت) است.
وی اظهار داشت: در گردشگری ورزشی نیاز به شناخت سنت ها و آداب و رسوم کشور و منطقه مقصد نیست. مثلا اگر تیم ملی فوتبال ایران به برزیل سفر کند بدون اینکه نیاز به زبان داشته باشد مسابقه خود را برگزار می کند و سپس به کشور باز می گردد و ادبیات مشترک بین المللی در گردشگری ورزشی وجود دارد.
وی از کویر نوردی به عنوان یکی از مهمترین شاخه های گردشگری ورزشی یاد کرد وگفت: کشورهای منطقه هر ساله از کویرنوردی در آمدهای زیادی کسب می کنند در حالی که هیچکدام از این کشورها به اندازه ایران وسعت ندارند.
کاویانی گفت: ظرفیت کویرنوردی و شترسواری در کشور ما خیلی زیاد است و باید در این زمینه فراخوان دهیم تا گردشگران به ایران بیایند.
وی ادامه داد اکنون یک چهارم کشور پوشیده از برف است و گردشگران خیلی کشورها برای حضور دراین مناطق مشتاق هستند. درصورتی که زمینه این حضور آماده شود کشور از نظر اشتغال و درآمدزایی به رشد خواهد رسید.
این کارشناس گفت: ایران دارای رودخانه های پرآب است که تجهیز این مکان ها به قایق می تواند در جذب گردشگر به کشور موثر واقع شود و همچنین برگزاری جشنواره و اطلاع رسانی می تواند در جذب گردشگر مفید باشد.
وی گفت:در حوزه بالن سواری و پروازهای تفریحی، ایران از ظرفیت زیادی برخوردار است زیرا وسعت ایران برخلاف برخی کشورها زیاد است. در این شرایط زمان پرواز از شمال تا جنوب و غرب تا شرق کشور دستکم دو تا ۲.۵ ساعت است در حالی که در کشورهای کوچک این زمان خیلی کم است.
کاویانی گفت: آسمان ایران در طول سال ۲۵۰ روز آفتابی است و هیچ کشوری در جهان این اندازه هوای صاف ندارد و این هوا برای گردشگری بسیار مناسب است.
وی گفت: ایران در دوچرخه سواری، کوهنوردی، بیابانگردی، قایقرانی، اسکی بازی و اتومبیل رانی دارای ظرفیت بالقوه برای رشد گردشگری است که باید برای توسعه این رشته ها و جذب گردشگر بیشتر تلاش کرد.
وی بااشاره به اینکه گردشگری ورزشی برای افراد ۱۵ تا ۴۰ سال جذاب است و به زبان نیز نیاز ندارد افزود: توسعه گردشگری ورزشی نیاز به ادبیات بین المللی دارد و یک فن است.
این کارشناس درباره توسعه گردشگری وزرشی گفت: برای توسعه این شاخه گردشگری باید ورزشگاه های کشور را بازسازی و بهسازی کرد.
والا اسماعیلی مدیرعامل شرکت توسعه ایرانگردی و جهانگردی نیز به خبرنگار فرهنگی ایرنا گفت: برای توسعه گردشگری ورزشی در کشور باید زیر ساخت ها آماده شود و آنگاه به توسعه این شاخه اقدام کنیم.
وی افزود:از آستارا (مرز آذربایجان) تا گرگان (مرز ترکمنستان) مسیرهای مختلف گردشگری ورزشی وجود دارد که می تواند برای قایقرانی و ورزش های آبی گردشگران تعریف کرد.
اسماعیلی گفت: ایران همچنین مناطق مستعد برای اسکی روی چمن در اردبیل و چهارمحال و بختیاری و تپه های گردشگری ورزشی در مناطق دیگر کشور در اختیار دارد که برای رشد گردشگری در کشور باید به آنها رسیدگی کرد.
اما داستان گردشگری ورزشی به همین جا ختم نمی شود و برای توسعه آن باید امکانات و ابزارهای مختلف دیگر را نیز بکار گرفت.
دستیابی به استانداردهای جهانی در عرصه گردشگری ورزشی، معرفی کانون ها و اقلیم های ورزشی، گردشگری و جاذبه های ورزشی و حضور فعال در گردهمایی و همایش های بین المللی گردشگری ورزشی در توسعه این صنعت ضروری است.
کارشناسان می گویند تاسیس مراکز آموزشی و پژوهشی در زمینه گردشگری ورزشی و تاسیس موزه، استفاده از بخش های خصوصی در خصوص توسعه امر گردشگری ورزشی و ایجاد بانک اطلاعات گردشگری ورزشی در این راه باید مورد توجه قرار گیرد.
معرفی صنعت گردشگری ورزشی به آحاد مردم، بررسی آمار گردشگری ورزشی مدرن و شناسایی و ارزیابی ورزش های درگیر در گردشگری و مناطق مستعد رشد این صنعت از جمله راهکارهای توسعه این صنعت است.
با اینحال تلاش مسئولان و برنامه ریزان ورزشی کشور جهت تخصصی کردن رشته های ورزشی و بومی سازی آنها بسیار حایز اهمیت است.
برگزاری و میزبانی مسابقات متعدد و خاص ورزشی و مورد علاقه گردشگران خارجی شامل گلف، رالی، اسکی، کوهنوردی، شکار، تنیس و ورزش های محلی و سنتی نیز می تواند در توسعه گردشگری ورزشی کمک کند.
در همین راستا احیا و پرداختن به ۸۰۰ نوع ورزش محلی و سنتی و همچنین اهمیت دادن به علاقه گردشگران داخلی و خارجی برای تماشای این بازی ها در توسعه این صنعت مثمرثمر است.
منبع : ایرنا – از : علی حبیبی
دیدگاهتان را بنویسید