گردشگری روستایی امروزه یکی از مردمی ترین اشکال گردشگری محسوب می شود. براساس گزارش سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) در ایالات متحده آمریکا، در سال ۱۹۹۲، بیشتر از ۷۰ درصد جمعیت از انواع تفریحات روستایی برخوردار شده اند. این در حالی است که گردشگری روستایی یک روند دو سویه، اقتصادی را در نواحی روستایی رقم می زند که می تواند دربرگیرنده یک رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال و درآمدزایی برای ساکنان روستایی نیز باشد.
کشور مالزی نیز یکی از مقاصد گردشگری روستایی محسوب می شود و توانسته در این بعد، پیشرفت های چشمگیری داشته باشد. بهترین جنبه های توریسم روستایی ترکیب هنرهای زندگی آرام و روستایی، نزدیکی بیشتر به طبیعت، یادگیری کشاورزی و تجربه فرهنگ های محلی و اصیل با زندگی در میان روستاییان محل، برای مدتی کوتاه است.
از کاشت چای تا روستاهای قبیله ای، مالزی همه این تجربه ها را در یک فضای سرسبز گرمسیری به گردشگران عرضه می کند. توریسم روستایی، امکان زندگی در نزدیکی یا در خود روستایی کوچک و دور افتاده را فراهم می کند و شما را در شرایط یک زندگی آرام و تجربه فرهنگ کاملا اصیل محلی قرار می دهد. این تجربه می تواند به حالت زندگی و هم خانگی با خود روستاییان باشد؛ این اتفاق به ویژه در روستای «اورانگ آسلی» یک گروه قبیله ای که بیشتر در جنگل های مرکزی مالزی شبه جزیره ای زندگی می کند، به وقوع می پیوندد.
در این میان «اگری توریسم» (Agritourism) نوعی از توریسم روستایی است که به کشاورزی، گاهی تا مرحله زندگی و کار پاره وقت در مزرعه، تمرکز دارد و نسخه مالزیایی آن بر میوه های گرمسیری و کاشت چای تاکید می کند. توریسم روستایی و هم خانگی با روستاییان در مالزی معمولا شامل شرکت در برنامه های محلی مثل مراسم عروسی یا جشنواره ها، کشف جاهای دیدنی محیط اطراف مثل غارهای مملو از خفاش های میوه خوار عظیم الجثه، شرکت در نمایشگاه های صنایع دستی، و یادگیری کشاورزی محلی می شود. از آنجایی که معمولا علاقه مندان به چنین برنامه هایی یک تن در میان چندین گردشگر است، این فعالیت ها بیشتر خصوصی تر و شخصی تر هستند و تورهای سازمان یافته روزانه معمولا چنین برنامه هایی را ارائه نمی دهند. توریسم کشاورزی از تورهای روزانه برنامه ریزی شده که به کاشت، داشت و برداشت چای و میوه می پردازد تا تورهایی به مدت چندین شب در کشتزار و مزرعه متفاوت است. این تورها شامل کارهای مستقیم، عملی و نیمه وقت می شود. با توجه به نوع برنامه و زمان سال، علاقه مندان خود را درگیر کاشت درخت میوه یا یادگیری روش و زمان چیدن محصول از بوته های چای خواهند یافت.
در کنار فواید آموزشی و دیگر فوائد شخصی برای علاقه مندان توریسم روستایی، این مدل از مسافرت فوایدی هم برای کشور مالزی دارد. هم خانگی در مناطق روستایی، سرمایه را مستقیما به دست افراد بی بضاعت تر جوامع روستایی می رساند. به ویژه، این اتفاق در روستای اورنگ آسلی، باعث توجه به مشکلات و مصیبت های این مردم شد. با استفاده از تحقیقات و انتخاب عاقلانه، یک سفر اگری توریسم می تواند به توسعه و پیشرفت اقدامات کشاورزی در مالزی کمک کند.
موسسه تحقیقات و توسعه کشاورزی مالزی (MARDI)، تورها و بسته های اگری توریسم را در زمان کاشت چای در ارتفاعات کامرون و در یک مزرعه میوه در لنکاوی عرضه می کنند. مزرعه میوه دسارو بسته های اگری توریسم خود را در ایالت جوهور ارائه می دهد. همچنین، چای ساباه در بورنئو هم دستی در صنعت اگر یتوریسم دارد. امکان هم خانگی با روستاییان هم در مالزی شبه جزیره ای و هم در بخش مالزیایی بورنئو وجود دارد. همچنین، می توان از روستاهای اورانگ آسلی و پارک های ملی مثل تامان ناگرا دیدن کرد. البته، ناگفته نماند که سفر به بخش های روستایی مالزی نسبت به شهرها یا مکان های ساحلی ، گردشگران را در معرض خطر های بیشتری از لحاظ سلامتی قرار می دهد. بنابراین مراکزی برای کنترل بیماری و مقابله با بیماری هایی نظیر تیفویید و هاری واکسیناسیون تدارک دیده شده است همچنین، نسخه ای برای داروهای ضد مالاریا و استفاده از سم های ضدحشره برای دفع کردن دیگر بیماری هایی که توسط نیش حشرات ایجاد می شود، برای افرادی که به گردش در مناطق روستایی مالزی علاقه دارند، وجود دارد.
با این حال، به خاطر داشته باشید، هیجان چند روز زندگی روستایی در روستاهای مالزی به خطرهایش می ارزد!
پرستو فخاریان
دیدگاهتان را بنویسید