تحليلي بر رويکردهاي توسعه گردشگري در اجتماعات محلي
1)حسن اسماعیل زاده 2)مظفر صرافی 3)جمیله توکلی نیا
1و2و 3)استادیار گروه جغرافیای انسانی،دانشکده علوم زمین،دانشگاه شهیدبهشتی
دنياي امروز در حالي وارد هزاره جديد شده است که بي ترديد گردشگري به يکي از پايه هاي پررونق اقتصاد جهاني تبديل گرديده و بنا بر مشاهدات، رفته رفته به عنوان منبع عمده درآمد بسياري از کشورها به حساب مي آيد. گردشگري در کنار منافع گسترده اش، مي تواند پيامدهاي منفي بسياري نيز به بار آورد که مقابله با اين گونه پيامدها به داشتن رويکرد مناسب و پيش نگري از سوي برنامه ريزان و مديران، به ويژه در بخش دولتي برمي گردد. در اين نوشتار تلاش شده است تا در پرتو بررسي رويکردهاي توسعه گردشگري، مناسب ترين رويکرد در رابطه با توسعه اجتماعات محلي انتخاب شود. رويکردهاي يادشده تحت عناوين انبوه گرايي، اقتصادي (صنعت- محور)، فضايي- جغرافيايي، اجتماع- محور، و توسعه پايدار دسته بندي شده اند و پس از شرح يکايک آن ها، تحليل قياسي و سنجش نقاط قوت و ضعف دروني و فرصت ها و تهديدهاي بيروني آن ها انجام گرفته و در نهايت، جمع بندي و نتيجه گيري براي اتخاذ رويکرد بهينه توسعه گردشگري در خدمت توسعه اجتماعات محلي صورت گرفته است.
كليد واژه: گردشگري، انبوه گرايي، توريسم اجتماع- محور، رويکرد جغرافيايي- فضائي، توسعه پايدار اجتماعات محلي
منبع:www.sid.ir
دیدگاهتان را بنویسید