By مرضیه فلاح زاده باغ چهل تن،شیراز
باغ چهل تن یا بقعه چهل تنان، در مسافتی کوتاه از شمال حافظیه وجنب باغ جهان نما،همراه با محوطه ای مشجر و با صفا است که دارای چهل سنگ مزار هم اندازه می باشد.
قدمت این باغ به دوره زندیه برمیگردد. در این بقعه چهل قبر کوچک در دو ردیف در کنار هم جای گرفته اند. این چهل قبر مربوط به چهل نفر درویش است که در زمانهای گذشته در این مکان که به صورت باغی مصفا بوده زندگی می کرده و مشغول عبادت بوده اند و چون هرکدام وفات می یافته دیگران او را دفن کرده تا بدین ترتیب که هر 40 نفر به تدریج دار فانی را وداع می گویند و قبورشان در کنار هم در ضلع شرقی حیاط در کنار دیوار قرار گرفته است.
این سنگها فاقد نوشته هستند و در بین دو ردیف آنها باغچه کوچکی است که در آن گلکاری شده است. در سال 1257 ه.ق به دستور معتمدالدوله فرهاد میرزا قاجار، حاکم وقت فارس چهل سنگ قبر موجود به یک اندازه بریده شده و بدون هیچگونه نوشته ای بر روی مزارها به موازات هم گذاشته شد
در آرامگاه چهل تنان علاوه بر چهل قبر گمنام،دو عارف و ادیب شیراز به نامهای شیخ ابواسحق معروف به شیخ اطعمه(متوفی 830 ه.ق) شاعر، و حشمت شیرازی (1369 ه.ق مساوی با 1330 ه.ش) به خاک سپرده شده اند.