بقعه سلطان ویس،قزوین
بقعه سلطان ویس مربوط به دوره سلجوقیان است و در قزوین، الولک پایین کوه سلطان ویس واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۹ مرداد ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۲۸۹۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مقبره‌ای سنگی بر فراز كوه اله تره واقع در پشت روستای الولك در 150 كیلومتری شمال قزوین واقع شده است. سلطان ویس، سلطان اویس و سلطان قیس نيز خوانده می‌شود. بعضی از مورخین اهل سنت معتقدند كه اویس قرنی در نبرد با دیلمان مستقر در كوه‌های شمال قزوین به شهادت رسیده است. حمدالله مستوفی نيز در تاریخ گزیده، حضور وی را در قزوین به گاه جنگ با دیلم تایید كرده و در نزهه القلوب آورده است.
در آنجا مسجدی است كه قدوم اولیا بدانجا فراوان رسیده و دعا را آنجا اجابت بوده است. اين مسجد داراي دو محراب است و در عجایب المخلوقات نيز آمده و عوام نیز گویند كه مزار اویس قرنی رضی ا.. عنه در آنجاست؛ بر قله كوه بر آن روی كه بر رودبار است و پیوسته برف باشد. این مقبره از بیرون، معرف یك برج هشت ضلعی به ارتفاع 6متر است كه طول هر ضلع در داخل 2 و در خارج 3 متر می‌باشد. ورودی اصلی كه دارای 6 قوسی در قسمت بالا و پنجره‌ای نورگیر در بالاتر است از جانب شرق باز می‌شود و محرابی در دیوار جنوبی مقبره جاسازی شده كه جز طرحی به صورت مقرنس در بالای فرورفتگی آن تزیین دیگری ندارد. دو تالار كه هريک به عرض 3متر و طول 8/60 متر، در جهت شمالی جنوبی به موازات یكدیگر در قسمت جنوب مقبره ساخته شده و به هم راه دارند، به وسیله دالان سرپوشیده باریكی به بنای مقبره ملحق گشته‌اند. محراب دیگر بنا در جنوب تالار شرقی قرار دارد و هر تالار دارای تعدادی تاقچه و درگاهی با قوس نيزه‌دار یا نعل اسبی است.
مصالح به كار رفته برای برپا ساختن این بنا و گنبد خوش تناسب آن، تنها سنگ‌های لاشه كوه است كه به هیچ وجه تراش داده نشده‌اند. علاوه بر هنر معماری، آنچه که بر اهمیت بنا افزوده دشواري انتقال آب مورد نیاز بنایی از دره‌های عمیق پایین كوه به بالای آن است كه از عشق و ایمانی راستین حكایت دارد.
دیدگاهتان را بنویسید