By مرضیه فلاح زاده هفت برکه ، استان فارس
هفت برکه, هفت برکه‌ی منظم است که قدمت آن به دوره تاریخی می‌رسد و در شهرستان گراش، استان فارس قرار دارد. این هفت آب انبار در اندازه‌های مختلف و زمانهای متفاوت ساخته شده‌است و در فاصله‌کمی نسبت به هم قرار دارند و در مسیر رود خانه فصلی بنام بزئرد (bezerd) در محله ناساگ، واقع می‌باشد .
از این هفت آب‌انبار، پنج حلقه آن سقف گنبدی شکل دارد و دوحلقه دیگر بدون سقف است که بزرگترین و معرفترین آنها به برکه حاج ابوالحسن موسوم گردیده است . طبق سنگ نوشته‌ای که در دهانه شمالی شرقی نصب است این آب‌انبار به همت حاج ابوالحسن، فرزندحاج حسن (بانی برکه چهار تاخ)، ساخته شده‌است .
ویژگی منحصر به فرد آن، این است که در دیواره مخزن در سمت دهنه جنوب شرقی تا کف آب‌انبار و در سمت بقیه دهنه‌ها تا چهار ردیف، ادامه دارد,مخزن آن دایره‌ای شکل است و طاق‌های مجراهای ورودی و خروجی آب که در سمت غربی دهانه شماره یک و چهارقرار دارد وکف آن، بر خلاف دیگر آب‌انبارها هم سطح دهانه‌ها و طاقها آن، بصورت هلالی است.
سردرها, طاقها و دهنه‌ها به شکل تیزه دار ساخته شده اند,طاق‌های سر در شماره دو و پنج تزئینات مقرنس و سردرها از دیواره مرتفع‌تر بوده و مانند دیوار بدنه، از سنگ و ملاط گچ تشکیل شده‌است,گنبد آب‌انبار با سنگ ملاط گچ ساخته شده و با ساروج اندود شده‌است . هفت برکه گراش در تاریخ ۱۳۵۵ به ثبت میراث فرهنگی کشور رسیده‌است و یکی از نکات جالب در پرونده ثبتی اثر امضای پدر معماری سنتی ایران مرحوم دکترکریم پیرنیا است.
منبع :رسانه مجازی نگاه